Pitstop

Na een totale abruptie uit een “lang en gelukkig leven”, zijn we weer back in business. Een flitsbezoek aan Nederland en de komst van ROLO, het Zundertse kwartet, ligt inmiddels weer achter ons. Vince heeft enorm genoten van het langverwachte bezoek en Guusje heeft haar eerste stapjes voor opa en oma bewaard. Ze heeft flink wat kilometers gemaakt aan oma’s handje, tot ze het helemaal zelf durfde. De steden, meren, kampvuren en het bubbelbad zullen we niet snel vergeten. De tijd vloog voorbij en na 12 dagen gaan we weer verder ‘op rolletjes’.

Letland, zonder verwachting verlaten we de Woodvilla. Het is grijs, koud en nat, met als enige voordeel dat nu de slechte kwaliteit van de wegen amper zichtbaar is. Voelbaar des te beter, als je er niet op voorbereid bent. Diepe putholes die amper kunnen worden opgevangen door het onderstel van de bus veroorzaken doffe klappen. Guus geniet, een monotoon babystemmetje veranderd ritmisch van toonhoogte door de oneffenheden in het wegdek onder ons.

Vreemd genoeg blijven de doffe klappen ons achtervolgen, ook op het gladde wegdek. Na een aantal dagen is het geluid zo irritant aanwezig dat een bezoekje aan de garage in Liepaja volgt. Conclusie, vierkante wielen, twee compleet versleten achterbanden. Intern is er bijna geen staaldraad meer intact en met twee nieuwe Pirelli’s rollen we soepeltjes het nette garagepand uit.

Het contrast in het land is groot. Grauwe en vervallen Sovjetflats domineren het straatbeeld. De onverharde wegen zijn egaler dan de verharde. Op straat hangt een rauwe sfeer. Althans, zo komt het op ons over. Keep your head down. Karosta, buitenwijk van Liepaja, een stad in staat van ontbinding wordt verlicht door de gouden koepels van het huis van God. Binnen worden de vrouwen verzocht tot het dragen van een hoofddoek. Tussen de vele afbeeldingen van voor mij totaal onbekende Orthodoxe Heiligen staan tientallen pannen met waarschijnlijk bijzonder heiligwater. Het heldere goedje dat wordt overgegoten in zelf meegebrachte flesjes wordt gretig afgenomen. Het is druk om ons heen, bijna elke Heilige afgebeeld op doek heeft meerdere fanatieke aanbidders, alsof het een prestige kwestie betreft wordt er tegen elkaar op gebeden. Je krijgt er de rillingen van. Vlak na de entree staan we aan de grond genageld en aanschouwen stilzwijgend deze bizarre voorstelling. Zelfs de kleine Vegters verroeren geen vin, wat als unicum mag worden beschouwd. Dit is het hol van de leeuw, not the (b)right spot for us.

Volledig opgaan in de schoonheid van de natuur zoals in Scandinavië is hier niet haalbaar. Na maanden van eenzaam genot in het wild, zijn we nu ineens aangewezen op campings. Tegen verwachting in slepen we ons er aardig doorheen. Vince spreekt vloeiend kindertaal en maakt zo gemakkelijk nieuwe vrienden. Vanzelfsprekend is alles op een camping voorgekauwd. Hier kan je kakken en daar moet je afwassen. De optie “nadenken” kan worden uitgeschakeld. Klopt, het is makkelijk. Maar het gevoel van reizen dat overgaat in vakantie voelt ongemakkelijk. Tevens voelt het alsof de afrondingsfase van de trip is geactiveerd. Met nog 5 á 6 weken voor de boeg, wat in z’n algemeenheid langer is dan de gemiddelde duur van een totale vakantie, komt deze fase eerder dan verwacht. Hier veranderen we weinig aan en accepteren zal effectiever zijn dan onderdrukken.

De koelkast aan boord is altijd half leeg. Half vol zou ook volstaan maar de prijzen voor horeca blijven van een zeer prettig niveau. Dit is in tegenstelling tot Scandinavië wel een prettig voordeel. Van gezellige koffiezaakjes, hippe wijnbarretjes tot bloederige steakhouses, you name it, it’s here. Voor meestal nog geen €20,- eten en drinken we met z’n vieren onze buikies flink rond. Ook op het gebied van entourage weten ze absoluut wat ze doen. De vriendelijk behulpzame vrouwelijke bediening spreekt op een toon vol zelfvertrouwen vloeiend Engels. Tot aan het afrekenen waan je je nog in die oase van westerse luxe, eenmaal buiten besef je je dat de Baltische Staten na vele jaren van onderdrukking nog een lange weg te gaan hebben. Komt alsnog heel even het aangename reisgevoel om de hoek kijken.